Modern bir insanın hayatını televizyonsuz hayal etmek imkansızdır. Çoğumuz bunu günlük ihtiyaçlarımızdan biri olarak görüyoruz. Ancak, sosyal hayatın birçok olgusu gibi, televizyon da "iki ucu keskin bir kılıçtır".
Sanal gerçeklik mi yoksa gerçek duygular mı?
Televizyonun avantajları arasında - dairenizdeyken dünya hakkında çeşitli bilgiler almak için çok sayıda fırsat. Alışılmadık ve nefes kesici manzaralara bakın, Güney Afrikalıların günlük yaşamını araştırın, bir melodramın kahramanlarıyla hayal kurun - televizyon, kendimizi günlük koşuşturmalardan uzaklaştırmamıza ve günlük hayatı daha parlak hale getirmemize izin veriyor. Eğlendirir, yalnızlığı giderir, hem olumsuz hem rahatsız edici hem de olumlu duygular yaşamanızı sağlar.
Bir yandan insanın yalnızlığını aydınlatmak gerçekten kutsal bir şey ama bağımlılık ve sosyal fobi gelişiyor. Kendi deneyimlerinizi saklamak için gerçek dünyada, duygularda yaşamanız gerekir. Çoğu durumda izleyicinin önünde profesyonel bir aktris varken, herhangi bir talk show'da bir katılımcının hikayesini dinlerken neden ağlarsınız? Gerçek iletişim becerilerini kaybedemez, televizyonun karşısına oturmayı ve sanal turlarını izlemeyi gezilere ve gerçek seyahatlere tercih eder.
İzleyip yalan söylemek mi yoksa izleyip kaçmamak mı?
Televizyonun bir diğer kayda değer dezavantajı, tembelliği ve hareketsiz davranışları teşvik etmesidir. Gadget'larla dolu bir dünyada, uzun bir süre tekrar dışarı çıkmanız gerekmediğinde, insanlar evinize sadece yiyecek ve kıyafet göndermekle kalmaz, aynı zamanda iş "teslim eder". Tabii ki, periyodik olarak bir spor antrenman kanalına geçebilir ve yayın eğitiminin kahramanlarıyla etkileşime geçebilirsiniz. Ama gerçek dünya her zaman televizyonda gösterilenden daha ilginçtir. Ve en iyi dinlenme, televizyonun önündeki kanepede oturmak değil, çocuklarla dışarıda yürümek veya oynamaktır.
Çok fazla bilgi - düşünmeye zaman yok
Televizyon, ilerlemenin başarılarını gösterir - bilginin geniş kitlelere hızlı bir şekilde iletilmesi. Elbette bunun avantajları vardır: toplum aynı dalga boyunda yaşar, olaylardan ve haberlerden haberdardır, sorunlar ve tehlikeler hakkında zamanında bilgilendirilir, uzak şehirlerde ve ülkelerde neler olduğu hakkında bir fikre sahiptir. Ancak bir eksi var - televizyon doğrudan bilgi sağlamaz, ancak bir aracı aracılığıyla - bu insanlar, televizyonda çalışan profesyoneller. Halkın, yalnızca, sırayla, yetkililere bağımlı olan TV şirketlerinin başkanlarının bakış açısından bilmesi gerekenleri bilmesine izin verilir. Eterin serbestlik derecesini belirleyen güçtür. Ancak bilgi sadece kitleler için filtrelenmekle kalmıyor, aynı zamanda mutlak çoğunluğun otoriteler için gerekli olan bakış açısını oluşturacak şekilde açık vurgularla sunuluyor. Bu anlamda televizyon insanları aptallaştırarak, doğal "analizörlerin" gereksiz yere körelmesine katkıda bulunur.
Gerçek nerede?
Televizyonun en tehlikeli eksi, izleyiciyi gösterilen olayların doğruluğuna ikna etme yeteneğidir. Genellikle duyduğumuz bilgilerin doğruluğunu kişisel olarak doğrulayamadan talk show'lara, filmlere, haberlere inanıyoruz. Teknolojinin gelişimi, izleyicinin ekran dışı kuklacılar için gerekli olan duyguları deneyimlemesi için gerekli resimleri ustaca yaratmayı mümkün kılıyor.
Ama belki de insanlığı yadsınamaz bir avantaja itecek, evrimin bir sonucu olarak, alınan bilgilerdeki yalan derecesini sezgisel olarak belirlemeyi öğrenecek olan televizyon mu?..
