Analog bir televizyon sinyali birkaç megahertz genişliğindedir, bu nedenle uzun, orta ve kısa dalga boyu aralıkları bunun için çok dardır. Bu tür sinyalleri iletmek için en azından ultra kısa dalgalar kullanılır. Bu durum dijital televizyona geçişle birlikte değişmemiştir.
Talimatlar
Aşama 1
Televizyon yayını için ayrılan dalga boyları ülkeden ülkeye değişir. Rusya'da, metre dalgalarında analog yayın için, 12 kanal sağlayan D standardı kabul edilmiştir. Bunlardan ilki, bir görüntü sinyali iletmek için 49.75 MHz ve bir ses sinyali iletmek için 56.25 MHz frekansına karşılık gelir. İkincisinde, görüntü ve ses sırasıyla 223, 25 ve 229, 75 MHz frekanslarında iletilir. Desimetre dalgaları üzerindeki önceki yayınlar tüm şehirlerde değil, bugün - neredeyse her birinde gerçekleştirildi. Bu aralıktaki kanalların frekansları K standardına göre belirlenir. Birincisinde 21 rakamını taşıyan, görüntü ve ses sinyalleri için 471, 25 ve 477, 75 MHz frekansları sağlanır. Aralıktaki son kanal başlangıçta 41 (631, 25 ve 637, 75 MHz), ardından 60 (783, 25 ve 789, 75 MHz) idi ve bugün bu kanal numarası 69 (855, 25 ve 861, 75 MHz). Görüntü sinyalinin genlik modülasyonu ve sesin frekans modülasyonu. Dikkatli okuyucu, her durumda görüntü ve ses iletimi frekansları arasındaki farkın 6,5 MHz olduğunu düşünecektir. Diğer ülkelerde bu fark farklı olabilir, örneğin 5.5 MHz (standart B ve G).
Adım 2
Kanal 5 ve 6 ile 12 ve 21 arasında büyük boşluklar var. Havada bu aralıklara düşen frekanslarda televizyon yayınını düzenlemek mümkün değildir - bu, radyo yayınını ve diğer iletişim türlerini etkileyebilir. Ancak günümüzde sıklıkla uygulanan kablo ile yayınlanabilirler. Başlangıçta, TV'ler bu bantlarda çalışamadı - set üstü kutular gerekliydi. S1'den S40'a kadar numara alan bu kanalları artık hemen hemen tüm TV'ler kendi kendine alabiliyor. Bu kanallarda görüntü ve ses sinyallerinin iletimi için frekans farkları da ulusal standartlara uygundur.
Aşama 3
Dijital televizyon yayıncılığı, mevcut desimetre aralığındaki frekanslarda gerçekleştirilir, böylece halihazırda var olan antenler kullanılabilir. Yalnızca anten ve TV arasına bir dekoder eklentisi yerleştirmek veya yerleşik dekoderli bir TV kullanmak gerekir. Ancak dijital yayındaki sıkıştırma sayesinde, birden fazla televizyon kanalı bir frekans kanalında yayın yaptığında, sözde multipleksleri tanıtmak mümkündür. Sıkıştırma, DVB-T2'de DVB-T'den daha verimlidir. Kablolu yayın için DVB-C ve DVB-C2 standartları kullanılır.
4. Adım
Uydu TV yayınlarında birim ve onlarca gigahertz'e karşılık gelen frekans aralıkları kullanılmaktadır. Önceden, aynı zamanda analogdu, ancak görüntü sinyallerini iletmek için frekans modülasyonu da kullanılıyordu. Artık uydu yayını aynı bantlarda, ancak özellikle DVB-S ve DVB-S2 olmak üzere dijital standartlar kullanılarak gerçekleştiriliyor.
