Blu-ray formatı, verileri optik ortama kaydetmek için en umut verici teknolojidir. Blu-ray disklerin pazarın ana segmentinde rakiplerinin yerini alarak lider bir konuma gelmesine izin veren bir dizi önemli avantaja sahiptir.
Birinci nesil optik medya
Veri taşıyıcıların geliştirilmesinde önemli bir sıçrama, manyetik disketlerin neredeyse tamamen yerini alan, daha iyi kompakt diskler olarak bilinen optik medyaydı. Kavramsal olarak, çocukluktan tanıdık vinil kayıtların geliştirilmiş bir versiyonuydu, yalnızca ses parçaları yerine, üzerlerine bir iğne ile değil, ince bir lazer ışını ile okunan sıfırlar ve birler kaydedildi. Lazer ışınının iğneden çok daha ince olması nedeniyle, on iki santimetrelik bir diske altı yüz megabayta kadar veri kaydetmek mümkün oldu. Kompakt diskler, ilk nesil optik ortamlardı. Daha sonra, bu tür disklere ve CD'lere yeniden yazma imkanı olan verileri kendi kendine kaydeden cihazlar satışa sunuldu.
İkinci nesil DVD, CD'lerden daha yoğun bir yüzey yapısına sahipti. Daha kısa dalga boyuna sahip yani daha ince bir lazer ışını üreteci tasarlandığından disk alanını daha verimli kullanma imkanı ortaya çıktı. Sonuç olarak, aynı alandaki bir diske çok daha fazla bilgi kaydedilebilir. Tek katmanlı bir DVD bile yaklaşık 4,5 gigabayt veri tutabilir ve çok katmanlı çift taraflı disklerin icadı, bir diske 16 gigabayta kadar kayıt yapmayı mümkün kıldı.
Optik medyanın geliştirilmesindeki bir sonraki aşama, HD DVD formatı, yani yüksek tanımlı DVD idi. Önceki medya türlerinin aksine, HD DVD kaydederken ve okurken, dalga boyu daha da kısa olan kırmızı değil, mor bir lazer kullanıldı, bu nedenle tek katmanlı 12 santimetre diske yaklaşık 15 gigabayt veri kaydedildi.
Blu-ray'in Faydaları
HD DVD gibi, Blu-Ray de üçüncü nesil optik ortamdır. HD DVD üreticileriyle rekabet eden şirketler tarafından geliştirilmiştir. Blu-Ray durumunda, HD DVD cihazlarında kullanılan aynı mavi-mor lazer kullanıldı, ancak önemli fark diskin kendisindeydi. Üç nesil optik ortamın tümü, üzerine veri kaydetme ve depolamaya yarayan özel bir katmanın uygulandığı bir polikarbonat tabandan oluşuyordu. Bu katman mekanik hasara karşı dayanıklı değildi ve bu da genellikle çizikler veya kir nedeniyle disklerde hasara yol açtı. 2004 yılında, Blu-Ray disklerini mekanik stresten koruyan ve onları çok daha güçlü ve daha dayanıklı hale getiren temelde yeni bir polimer kaplama türü icat edildi. Ek olarak, bu, koruyucu tabakanın kalınlığını altı kez azaltmayı mümkün kıldı ve bu da bir diske yaklaşık 25 gigabayt yazmayı mümkün kıldı.
Bu yenilikler, neredeyse tüm film şirketlerinin 2008 yılına kadar Blu-Ray formatına geçmesine ve HD DVD yapımcısının "format savaşından" kaçınmak için teknolojiyi geliştirmeyi reddetmesine yol açtı. Blu-Ray formatındaki her şeye ek olarak, yasadışı kopyalamaya karşı koruma sağlamak için daha gelişmiş teknolojiler kullanıldı; bu, elbette, bu tür medya - film şirketlerinin ana tüketicileri için ek bir argüman haline geldi.
